Laatste paar weekjes..

Daar lig ik dan... In een hangmatje, zee geluiden op de achtergrond en palmbomen boven mijn hoofd. Ja ik kan wel zeggen dat ik het goed getroffen heb hier. Jullie hebben al even niets van me gehoord. Dus ik heb een hoop te vertellen.
Na een rustige week in Sanur met lekker veel eten en zon, ging ik zonder Lotte en Noor weer terug naar Ubud. Het huis was ineens heel erg leeg zonder hun.. Daarnaast was het mijn laatste week vrijwilligerswerk en dus nog maar één weekje lesgeven. Dit keer met Annika, een duits meisje. Een andere school dan de vorige keer. Heeeel anders, want deze keer hadden we maar 8 kinderen ipv 34. Maar daarom niet minder lastig want hun niveau van Engels lag heeeeel erg laag. De kinderen waren 7 en 8 jaar. De meiden deden het prima en pikte alles goed op. De jongens daarentegen snapte er helemaal niets van. Ze vonden het af en toe zelfs nog lastig om in hun eigen taal te schrijven, laat staan Engels.. Een hele uitdaging dus. Maar stapje voor stapje zag je ze vooruit gaan. Ook al waren wij er maar één week, je zag echt vooruitgang en dat is waar je het voor doet!
Toen zat ook mijn tijd in Ubud erop. Als afsluiter gingen we het weekend met 8 man naar Gili Trawangan. Een heel mooi eiland tussen Bali en Lombok in. De Full-moon party viel helaas tegen. Maar derest van het weekend was top! Mooie stranden, heeeele mooie zonsondergang en goed gezelschap!
Na nog één nachtje in Ubud te hebben geslapen, ben ik samen met Michelle(vriendin uit Nederland) en haar travelbuddy Rian naar Lovina gegaan waar we samen één nachtje doorgebracht hebben. ’s Ochtends zijn Mich en ik dolfijnen gaan spotten. In een klein vissersbootje het water op.. en wauw, wat blijven die dolfijnen leuk! Met elke dolfijn die boven water kwam leken we weer even kinderen.. Zo blij! Ha Ha. Vlak voordat we terug gingen gaven ze nog een showtje met verschillende mooie sprongen. Heeeel erg gaaf!
Zelf ben ik nog één dagje langer gebleven en die heb ik doorgebracht op het strand bij Spice Beach Club. Een heerlijke strandtent met alles erop en eraan inclusief super lieve Putu! Putu werkt daar en heb ik samen met mijn ouders twee jaar geleden daar ontmoet. Sindsdien hebben we altijd contact gehouden via facebook. Een hele lieve man met een hart van goud! Alsof hij mijn vader is, zo beschermend en zorgzaam. ’s Avonds was er ook live muziek. Een heerlijke plek! De volgende ochtend vroeg had ik de shuttle naar de volgende bestemming: Tulamben. Ik was totaal verrast toen Putu ineens voor mijn neus stond in mijn hotel. Hij wilde mij nog één keer gedag zeggen en zeker weten dat ik goed op de bus zou zitten. Daarna kreeg ik zelfs nog een berichtje met de verontschuldigingen dat hij mij geen cadeau kon geven.. Wat ik al zei, een man met een hart van goud! (Dus voor iedereen die ooit naar Bali gaat, ga naar Spice Beach Club en doe Putu de groetjes van mij!)
Plek twee van mijn rondreis: Tulamben. De bedoeling was dat ik hier een duik zou maken. Er ligt vlak voor de kust een wrak. Het Amerikaanse schip ‘Liberty’. Maar....(die maar zat eraan te komen) ik werd ziek. Dus de twee dagen in Tulamben heb ik in bed doorgebracht. Top.... De tweede avond toch maar alle moed bij elkaar verzamelt en opzoek naar gezelligheid in Amed. Een plaats vlakbij. En na een eenzaam diner toch nog een leuke groep fransen gevonden en een leuke avond gehad.
Nu ben ik in Candidasa(nog steeds ziekjes). Zuid-Oosten van Bali. Een leuk, klein dorpje. Ik heb hier een heerlijk hotel! Je kan zo de zee in lopen, schattig zwembad erbij, verschillende hangmatten en hutjes waar je alleen maar met een lach op je gezicht in kan liggen. Morgen ga ik op pad met een balinees. Achterop de scooter door de rijstvelden, naar een waterpaleis en White Sand(Zegt het eigenlijk wel, wit strand) waar je mooi kan snorkelen. Dus ik ben benieuwd!
Na Candidasa ga ik nog naar Ubud, Seminyak en Uluwatu. Nog een weekje te gaan en nog een hoop te doen dus!

Liefs Lynn


VERVOLG

De wifi deed het slecht in alleeeee hostels. Dus inmiddels heb ik het bovenstaande verhaaltje al weer even geleden geschreven.
Inmiddels ben ik alweer in Seminyak! Ubud was weer heerlijk! Toch een soort thuis komen. Een heerlijk hostel midden op de hoofdstraat.
Twee hele bijzondere dagen. Misschien kennen sommige mensen Wayan uit het boek Eten, bidden, beminnen of de film 'Eat, pray, love'. Een traditionele balinese healer. Eerst heeft ze mijn hand gelezen, vervolgens een bijzondere massage. Daarna gingen we naar haar opa in de familietempel. Hij heeft de 'kwade geesten' uit mijn lichaam gehaald. Een aparte maar hele bijzondere ervaring!
Gisteren vanuit Ubud naar Tanah Lot gereden. Een mooie tempel in het water. Het was bewolkt dus helaas geen hele mooie zonsondergang. Maar heerlijk aan het water gezeten en bijgekletst met een huisgenootje. Daarna door naar de volgende en laatste bestemming alweer.. Seminyak. Na ander halve week ziek zijn voel ik me vandaag eindelijk weer redelijk. Seminyak is bijna een westerse stad. Je kan shoppen totdat je erbij neervalt.. En ja, dat is heeeeel erg gevaarlijk bij mij! Vandaag toch nog maar een beetje gedaan, maar is nu echt klaar. Anders gaat de koffer niet meer dicht.
Vrijdag als het lukt terug naar huis. De vulkaan gooit nog steeds roet in het eten. Dus veel vluchten worden gecanceld. Dussss alle vluchten die wel gaan zitten vol. Morgen nog één nachtje verhuizen naar een ietsjes beter hotel om nog de hele dag te relaxen in de zon en voor te bereiden op weer een langeeeeeeeeeeeeeee vlucht!

Liefs Lynn